خرید روان کننده کربوکسیلاتی در اهواز
روان کننده بتن درواقع ماده ای است که به مواد بتنی یا دیگر مواد افزوده می شود تا بتن نرم شود و خاصیت شکل پذیری آن افزایش یابد، علاوه بر آن حالت چسبندگی را در یتن کاهش داده و از اصطکاک حین کار در آن کم می کند. روان کننده ها معمولاً به پلیمرهایی مانند پلاستیک و یا به منظور سهولت در کار با مواد اولیه در حین ساخت و همچنین برای تأمین خواسته های کاربردی به بتن اضافه می شوند. این مواد اغلب به فرمولاسیون های بتنی اضافه می شود تا باعث کارایی بیشتر و سیال شدن آن ها برای ریخته گری شود. این مصالح اغلب قبل از قالب گیری و شکل پذیری به خاک رس، گچ و سایر خمیرها افزوده خواهد شد که البته برای این کاربردها، روان کننده ها تا حد زیادی با مواد پخش کننده همپوشانی دارند.بتن مخلوطی شامل آب، سیمان و سنگدانه است و به طور معمول، 20 درصد آب، 50 درصد سیمان و 30 درصد از حجم آن را سنگدانه تشکیل می‌دهد. نقش آب در این مخلوط، ترکیب با سیمان، شرکت در واکنش شیمیایی با سیمان و روان کردن بتن است.
برای ایجاد بتنی با خاصیت خمیری بالا، آب بیشتری نیاز است، ولی در مصرف آب و نسبت آب مصرفی به سیمان در بتن استانداردهایی وجود دارد.
در گذشته هنگامی که هوا گرم بود و بتن کارپذیری خود را از دست می‌داد، تنها راه ممکن برای برطرف کردن مشکل و ایجاد بتن روان، افزودن آب بود. با اینکه بکارگیری درصد آب بیشتر در مخلوط بتن مضر بود، ولی چاره‌ای جز این روش وجود نداشت و گروه بتن‌ریز مجبور به افزودن آب به مخلوط بتنی بودند.
هیچ توجیهی برای افزودن آب وجود نداشت، زیرا بلافاصله پس از افزودن آب، دانه‌های بتن از خمیر سیمان جدا می‌شدند. همین موضوع باعث افت کیفی بتن می‌شد. این موضوع به ویژه در بتن آماده و در میکسر بتن مشاهده می‌شد.
قوام بتن باید به حدی باشد تا در زمان کم، بتن را متراکم کرد. شکل‌پذیری بتن، عاملی بسیار مهم در هنگام کار با آن است. هنگامی که بتن کارایی لازم را دارد، پیشروی کار مناسب بوده و مشکلات جانبی بتن‌ریزی پدیدار نمی‌شود.
دانشمندان در حدود سال 1930 میلادی، طی بررسی و آزمایش‌های فراوان، همزمان با کاهش آب بتن به فرمول شیمیایی مناسبی دست یافتند که با افزودن ماده حاصل شده از آن به بتن، بتنی روان‌تر به دست آید. ابتدا این مواد، کاهنده آب بتن نامگذاری شدند.
بسیاری از خصوصیات مهم بتن تحت تأثیر نسبت وزن آب به مواد سیمانی مورد استفاده در مخلوط قرار می گیرند. با کاهش مقدار آب، خمیر سیمان چگالی بالاتری خواهد داشت که نتیجه آن کیفیت خمیر بالاتر است. افزایش کیفیت خمیر باعث افزایش مقاومت فشاری و خمشی، نفوذ پذیری کمتر، افزایش مقاومت در برابر هوازدگی، بهبود پیوند بتن و آرماتورها، کاهش حجم تغییر در اثر خشک شدن و خیس شدن، کاهش تمایلات به ترک خوردگی و جمع شدگی می شود. کاهش محتوای آب در یک مخلوط بتن باید به گونه ای انجام شود که فرآیند هیدراتاسیون سیمان کامل انجام شود و کارایی کافی بتن برای قرار دادن و یکپارچه سازی در حین ساخت حفظ شود. مقدار آب مورد نیاز سیمان برای تکمیل فرآیند هیدراتاسیون از 22/0 تا 25/0 است. کاهش بی مورد محتوای آب در یک مخلوط ممکن است منجر به تشکیل یک مخلوط سفت و سخت شود و باعث کاهش کارایی و افزایش مشکلات احتمالی در هنگام استفاده می شود.
برخی دیگر روان‌ساز بتن را هم به این مواد نسبت دادند. با ساخت و کشف این ماده، مشکل بزرگی از صنعت بتن رفع شد.
در پی تولید انبوه روان کننده بتن، بتن‌ریزی در هوای گرم، بتن‌ریزی در مکان‌های دشوار و بتن‌ریزی حجیم رواج بیشتری پیدا کرد. همین گستردگی و راحتی مصرف بتن، باعث پیشرفت صنعت بتن شد تا جایی که امروزه بتن جزو پرمصرف‌ترین مواد دنیاست.
نیمی از بتن را سیمان تشکیل می‌دهد. تولید سیمان یک فرآیند مخرب زیست محیطی است و هر چه در مصرف این ماده صرفه‌جویی شود، محیط زیست سالم‌تری وجود خواهد داشت.
مزایای روان کننده بتن
یکی از اصلی‌ترین کاربردهای روان کننده بتن، کاهش آب مورد نیاز برای روانی و کارایی بتن است. سازگاری این مواد با انواع بتن و بعضی افزودنی‌های دیگر نظیر حباب‌سازها، مصرف این مواد را برای شرکت‌های تولید بتن آسان کرده است.
بعضی از خواص روان کننده بتن به شرح زیر می‌باشد:
کاهش میزان آب به سیمان
افزایش مقاومت بتن
حفظ کارایی بتن در هوای گرم
کاهش میزان سیمان مصرفی
روان کردن بتن
قابلیت بتن‌ریزی طولانی مدت در هوای گرم (بالای 40 درجه سانتی گراد)
حفظ اسلامپ و کارایی بتن در مدت طولانی‌تر
.
مقدار مصرف روان کننده در بتن
گاهی اوقات بعضی افراد غیر متخصص آب اضافی به بتن می افزایند، بدون این که از اثرات سوء آن بر خواص بتن آگاه باشند. استفاده از آب اضافی در بتن بسیار مضر است و هرگز نباید استفاده شود از طرف دیگر استفاده از آب اضافی کیفیت خوب ذاتی بتن مانند انسجام و همگنی مخلوط را کاهش نمی دهد بلکه باعث کاهش جداسازی بتن می شود. دوز معمول فوق روان کننده بتن که برای افزایش کارایی بتن مورد استفاده قرار می گیرد از 1 تا 3 لیتر در متر مکعب بتن می باشد که در آن فوق روان کننده های مایع حدود 40٪ ماده فعال را شامل می شوند. به منظور کاهش بیشتر آب موجود در بتن یا سیمان از دوز بیشتری از آن یعنی به مقدار تا 20 لیتر در هر متر مکعب بتن از آن مورد استفاده قرار می گیرد. مقدار مصرف مورد نیاز برای یک مخلوط بتن منحصر به فرد بوده و توسط آزمایش خاصی تعیین می گردد.
کاهنده های آب، بازدارنده ها و فوق روان کننده ها مخلوطی برای بتن هستند که به منظور کاهش مقدار آب در یک مخلوط بتن با حفظ خواص جاری شونده ی یک مخلوط بتن، اضافه خواهد شد. در هنگام افزودن خاکستر پوزولانی به بتن برای بهبود مقاومت، اغلب از روان کننده ها استفاده می شود. این روش متناسب سازی مخلوط به ویژه هنگام تولید بتن با مقاومت بالا و بتن تقویت شده با الیاف بسیار محبوب است. معمولاً افزودن روان کننده 1-2٪ در واحد وزن سیمان کافی است و افزودن مقدار زیاد روان کننده باعث به وجود آمدن معایبی در بتن خواهد شد که در ادامه مقاله آمده است.
معایب روان کننده بتن
تا اینجای مطلب متوجه شدیم، که روان کننده بتن و همچنین فوق روان کننده ها مواد افزودنی شیمیایی هستند که برای بهبود توانایی سیال شدن بتن به آن اضافه می شوند و به کاهش مقدار آب در بتن و بهبود مقاومت و دوام بتن ها کمک می کند. آن ها بدون کاهش کارایی بتن به کاهش میزان آب در بتن دست می یابند. پس افزودن مقدار زیاد روان کننده باعث تفکیک و از هم گسیختگی بیش از حد بتن حواهد شد که توصیه نمی شود. بسته به ماده شیمیایی خاصی که مورد استفاده قرار می گیرد، استفاده از روان کننده بیش از حد مجاز ممکن است منجر به تأخیر در اثر آن در بتن شود.
روش مصرف روان کننده بتن
برای استفاده از روان کننده بتن سه روش کلی وجود دارد:
اضافه کردن در بچینگ و کارگاه تولید بتن
در محل
مقداری در بچینگ و ریدوز در محل
اگر شرایط مهیا باشد؛ همان زمان ساخت، روان کننده را به بتن اضافه کرده و با اطمینان بالا به طور کامل در بتن پخش می‌شود. تاثیر این افزودنی کاملا بر بتن مشهود خواهد بود و یک بتن روان و کارپذیر به محل بتن ریزی می‌رسد. اگر بتن در محل روانی خود را از دست داده و نسبتا سفت شود؛ در حدی که نتوان آن را استفاده کرد با اندکی افزودنی روان کننده بتن، مشکل حل می‌شود.
روش سوم که برای تولید کننده بتن و مصرف کننده قابل قبول ترین روش است. هم سبب ساخت راحت بتن و کاهش استهلاک و هزینه‌های جاری شرکت تولید بتن می‌شود. و هم حمل بتن و پمپاژ آن با خیالی آسوده انجام می‌شود. مجریان بتن به راحتی آن‌را پرداخت کرده و یک بتن مسطح با کیفیت تحویل مصرف کننده نهایی می‌دهند